Her şeyi kondurmuştu da
Çektiği ilk ve son uzun metraj filmin
Siyah ve beyaz fonlarına,
Gökkuşağına gücü yetmemişti…
Ne diye kovulmuştu güzelim bahçeden şimdi,
Yaşamayı bir kenara bırak, nasıl ölecekti…
Ona hibe edilmiş değerleri nasıl paylaştıracaktı...
Önemsedikleri ne kadar ederdi,
Önemsemedikleri kaç paraya giderdi?
Çıktığı noktaya geri dönmesini gemilerin,
Neden sevinçle karşılardı ki diğerleri…
Çok mu iyiydi bir çıkmaz sokağı paylaşmak milyonlarca zanlıyla..
Neden uzak gezegenleri severlerdi…
Gidemedikleri hakkında hayaller kurup,
Kimisi ömrünü Onları seyretmeye adardı…
Oysa geldikleri yer hepsinden güzeldi,
Ve onlar hiç oradan konuşmazlardı.…..
Çok rahatsızdı bulunduğu yer,
Gerindi,Bir daha, bir daha…
Ohh ya dünya varmış dedi…
gayri ihtiyar-i
Gerçekten vardı.....
Bir ağlama sesi duydu
Sanki, çok yakındı…
Ama bu ses,
Bu ses içindendi,
Bu ses ağız boşluğundandı,anlamsız
Dünyaya ilk tanışıklığı,
Ve ağlamasına gülen diğerleri…
Gel, gel’ diye yinelenen seslerin susması için elinden gelen tek şeyi yaptığında,
İlk adımını attığında,
Arkasında bıraktığı son adımını da unutmuştu…
Sonra alıştı o da…
Diğerleri oldu…
Değerleri oldu,
Ucuza gitti kimi,değmez dedirtti bir diğeri…
Geçmeyen anları,birbirini kovalayan yılları devirdi.
Artık,
Seviyordu önce dumanının görmeyi gemilerin,
Kayan yıldızlara fısıldıyordu sırlarını gözlerinden..
Anlamakta zorlandığı ,yalnızca
Siyah beyaz hayatların gri arka planlarıydı……...
Hazırdı artık…
Kanına karışan bir ısırıklık yoldan çıkışın son kırıntıları da terketmişti bedenini.
Bir kapak kapandı yüzüne,
O ağlamadı,Kimse de gülmedi.…...
