Ve bir şehir...
Yitip gidiyor her şey burada...
Küçülüyor, kayboluyor sanki..
Paramparça olmuş mutlulukların kırıkları çiziyor ruhumu..
Kaçmak istiyorum ,
Paçalarımdan tutuyor ...
Tekmeledikçe mutsuzluğu,
Daha sıkı sarılıyor hayatıma...
Çıkış kapısı, Ütopyasında prangalanmış,
Üstüne de kilit vurulmuş hunharca..
Başım ağır geliyor bedenime,
Taşımak istedikçe yükleniyor daha fazlasını...
Ve ben,
Yaşadığım hayatın altında eziliyorum.
Peray ÖZDİL
