Hayat akıp giderken hesapsızca ,
Grilere tuval oluyor her hatıra...
Kalbe dokunmuyor da sevgiler,
Koşuyorlar peşinden terkedilmişliğin umarsızca...
Şimdilerde soruyorum kendime,
Vazgeçilen her adımdaki gölgeler değil mi bizi gökkuşağından uzaklaştıranlar?
Yoksa inkar edilen her damlada mı yokoluyor o enfes kahkahalar..
Yol ayrımına gelince anlıyor ki insan,
Asıl mutluluk kifayetsiz tercihlerden geriye kalanlar...
Ya kalır savaşırsın grinin onlarca tonuna inat...
Ya bırakırsın kendini kollarına yokoluşun,
Yaşamak cesaret ister dalgalı denizlerde ey koca dünya,
Sen gördüğümden öte,
Ben tahmininden....
Peray ÖZDİL
