inconsolable

You see the world of enhanced happiness over kindess sometimes
You  feel it under your covered inner consolations
Sometimes you cope beneath ur essence
Towards the life
Towards a bridge falling apart underneath ur consuetudes
Better be a vainglory or its a false pride?
But in the end its just a wounded vanity
Over a lifetime..
Closure for a scene..
Just there in the eye..
better to leave no trace behind...



Peray ÖZDİL

orda bır yerde

Sen ki duvarlarının ardında hapsolmuş bir girdap,

Kaybolmuş hayallerıne tebessum etmeye bile cekınır bazen ınsan..

Korktugun her seye hıtaben yasatır hayatı gozlerındekı bır kac damla

ve sende hayat bulur yanlızlıgının sevkatlı el degmemıslıgı

yıne de susar ınsan karsında..

korktugundan degıl,

kaçtıgından degıl

kabullenmeyısın gunahıdır boynunu sıkan delı rüzgar...

her adımında arkana bakısın yıpratır yalan hıslerını,

kacacak yerın kalmaz düşünürsün keskelerını,

ıyı kılere bırakmak ıstersın yetısmezlıklerını...

ve o gun gelır..

sen susarsın..

gozlerın parıldar

yanan atesın denızlere dalga dalga carpar

meraklı gozlerın zaferın magrurıyetıne dalar yavasca

ve sen denızlere acılırsın kollarındakı yepyenı hayatla...



Peray Özdil

no me ames

Deli deli eser ruhum sessiz çığlıkların fırtınasında..
Limanına rota belleyemeyen bir yelkenli can bulur hoyrat esıntılerımden..
Küçük bir çocugun masumıyetındekı gülüşlerle nefes alır bu deli kız..
Sonra anlar ki nefes almak degılmıs marıfet,
Nefesını kesebılecek yasanmıslıklar denızıne acılabılmekmıs gece düştüğünde aklının bir köşesine..
Deli deli sevişlerde ,kimi zaman bekleyişlerde..
Orda bir yerde..
Tam da hayata başladığın yerde..
İşte burda kalbimde..
Geç kalma güneş ufka gizlenmek üzere..



Peray Özdil

Buz

Sana bakmak,
Bir hayale dalmak gibi..
Kapkara gözlerde kaybolmakta bütün düşsel avuntular..
Yaşanan her şeye inat hissedersin o masum benliği,
Uçurup gökyüzüne ,serbest bırakırsın..
Yaşamın panoramik telaşından uzaklaştırır,soyutlar bir bütüne hapsedercesine..
Orası hayalleri de gölgesine iliştirir,
Artık sen hayalleri değil onlar seni kovalar gökkuşağının doyumsuz resminde
Kimsenin olmadığı yerde ama herkesle beraber
Bir bütün gibi,
Bir kızılca telaş gibi..
Yani sen gibi,
Kimbilir belki ben gibi..
Aslında sadece biz gibi...

Peray Özdil

O gün...

Bir gün her şey değişecek,
Gökkuşağının yedi renginde hayat bulacak gülümsemeler,
İnsanlar susacak,
Zihinler konuşacak..
Başkalarının mutluluğunda kaybolmayacak hasetlikler..
Kıskançlıkların doyumsuz ağında dans etmeyecek heyecanlar,
Yaşanacak ne varsa o an yaşanacak işte...
Hevesini kursağında bırakmayacak aşkların telaşı..
Sonuna kadar yaşayıp tadacaksın yolculuk süresince karşılaşacağın fırtınaları...
Arkana dönüp baktığında boğulmayacaksın keşkelerin denizinde,
Umman olacak "iyi ki" dediklerin..
İşte o gün sen ,gerçek sen olacaksın...
Azıyla çoğuyla,
Doğrusuyla yanlışıyla..
Varlığıyla,tamamıyla...
Yolun açık,şansın bol olsun..


Peray Özdil

Kayıp...

Hesapsızca sevmelerin devri biteli çok olmuş..
Ele güne tabi olmuş hayatlar..
Kimin ne dediğine gebe kalmış aşkta dik durmak..
Yerini korkup kaçmalara bırakmış..
Sessiz çığlıkların ardına saklanmış sevmeler..
Elini bırakmadan cesurca kalabilmeler tarihin tozlu sayfalarına saklanmış..
"Sonuna kadar" diyememelerin replikleri oyuna yön vermiş..
Önce kırılmış,
Sonra yok olmuş..
Nerede öldü ki bu aşk?
Ben benimkini kaybettim..
Hükümsüzdür...



Peray Özdil

Ufak bir hediye...

Hapsolmuşlugun vadisinde gezerken tanıdım seni...
Yaşanan her yeni günün heyecanına bulanmış bir minicik tebessümde hissettim..
Bazen hoyrat bir fırtına gibi tüm her şeye inat,
Bazen de sığındığın huzurlu bir liman...
Tüm korkuları silen sihirli bir değnek,
Tüm korkuları barından heyecan dolu bir sebep..
Var gibi Yok gibi..
Az gibi,çok gibi...
Hayallerin başladığı yerde biten bir film gibi..
Orda bir yerde saklanan...
Var olan ve hiç olmayan...



Peray Özdil

Sana dair...

Gözyaşlarına inat,
Yaşatıyorum her bir hücremde yarım kalan benliğini..
Korkumu rüzgara savuralı uzun zaman oldu..
Değiştim..
Senden sonra,senin gibi,sana dair..

Tek heceli aşkların efendisi olmayı hiç beceremedim
Devlerin aşkını yaşattım gözlerinin buğusunda
Yine de yenilmedim akıp giden zamana..
Tek bedeni mesken edinmiş iki ruha sığındım
Evet belki hatalara mahsuben yaşattım seni
Hiçbir pişmanlığa gebe olmaksızın..
Seni senle yaşarken gökkuşağının yedi rengine boyadım yeryüzünü
Yine de vazgeçmedim..
Ne senden ,ne senin gibi ne de sana dair....



Peray Özdil

Kimse,Hiç kimse..

Sendeydi yarım kalan bütün yaşanmışlıklar
Yoksa senmiydin ikamelerin tamamlayıcısı..
Hiç cevap veremediğim,
Her sorduğumda yanlızlaştıran
Bir kalbin kırık tebessümüydü her cümle..
Kal diyebilmeykmiş ya güçlü olmak,
Hayır,
Aslında dinlemeden gittiğinde güçsüzleştirmekmiş özenli sözleri ...
Küllenmesine izin verecek kadar uzak,
Yarım bırakıcak kadar yakın..
Desibeli düşürülmüş gözyaşlarının sessiz çığlıklarına hitaben,
Hoşçakal....


Peray Özdil

Özür dilerim büyük harflerle adını kızgınlık koyduğum..0740

Bitti!

Bitti bitmesine de
Toplanıp yüreğimden gittin mi sanıyorsun?
Hangi zamanda saate baksam
Hiç sensizliği göstermiyor ki
Aklımın her köşesinde senden bir şey var.
Gözlerim baktığım aynalarda
Senli zamanları arıyor.
Kırık dökük umutlara teselli..

Gittin!
Sana yakışır bir biçimde
Onurluydu gidişin bile.

Git !
''Yüreğinin götürdüğü yerlere git''
Bende kalmasın aklın.
Senden sonra değişmeye karar verdim!!

Beni bilirsin.
Hani hiç yalan söylemezdim ya!
o gün yüzlerce kere söyledim.


Kendine iyi bak !

''Doğrularım Kırdıysa seni yalanlarımla özür diliyorum"