Sana bakmak,
Bir hayale dalmak gibi..
Kapkara gözlerde kaybolmakta bütün düşsel avuntular..
Yaşanan her şeye inat hissedersin o masum benliği,
Uçurup gökyüzüne ,serbest bırakırsın..
Yaşamın panoramik telaşından uzaklaştırır,soyutlar bir bütüne hapsedercesine..
Orası hayalleri de gölgesine iliştirir,
Artık sen hayalleri değil onlar seni kovalar gökkuşağının doyumsuz resminde
Kimsenin olmadığı yerde ama herkesle beraber
Bir bütün gibi,
Bir kızılca telaş gibi..
Yani sen gibi,
Kimbilir belki ben gibi..
Aslında sadece biz gibi...
Peray Özdil
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder