15 Temmuz 2011 Cuma

Anlamıyorum hikayem..

Tuhaf... Bu, benden vazgeçtiğini anladığım ilk sabah. Anlamıyorum... Neden diğer sabahlar gibi normal? Neden ağlamıyorum hala? Neden hissedemiyorum yüreğini..?

Anlamıyorum... Vazgeçmenin bir sebebi olmalı! Asil misin yoksa adi mi? Kendi geçmişinin metresi mi olacaksın yine, yoksa yeni gönüllere mi açacaksın ruhunu? Hikayemizi hiçe saymanın bir nedeni olmalı! Bana burayı ve bundan sonraki bütün melodileri yasaklamanın çok önemli bir sebebi olmalı!!

Herkes gibi olmadığını kanıtlaman için bir gerekçen olmalı... Anlamıyorum! Cesaretin mi yok, yoksa korkularının başladığı yerde ben mi bitiyorum? 1+1=ikimizken, sen neden 2-1=yalnızlığı seçiyorsun? Yoksa kendine çok daha büyük sayılar mı buldun toplanmak için, bölünüp küçüleceğini hesap etmeden..?

Anlamıyorum... Yokluğumdan vazgeçtiğini dile getirmek çok mu güç senin için? Sevgini, varlığını,ve hayallerini kullandım demek bu kadar mı zor!?

...Ve sen! Anlamıyorsun! Zamanın dövdüğü bir hüzün ustasıyım ben. Kelimelerim tuğla tuğla... Defalarca söylememe rağmen anlamıyorsun! Seni en çok ben severim, senden en çok ben nefret ederim! ...Ve anlamıyorsun! Ben gecelere demir atmışken sen uyuyabiliyorsan bunun adı aşk değildir artık.

Anlamıyorum... Ben o isyankar kız, bakakaldım ardından. Kaçırdığın her şey için pişmanlık duyarsan, pişmanlık duyduğun hiç bir şey için sana acımam!

Şimdi anla... Artık beni görmek istersen yapacağın tek şey hayal kurmak. Çünkü ben; susmaların en çok yakıştığı anda, bilinmedik bir akşamüstü, gidiyorum! Biliyorum... Hiç bir aşk kapıdan çıkmalarla bitmiyor. Ama sen de bil ki, sevginin yalan olduğunun en büyük kanıtı şu an ki yalnızlığım!

N''olur anla... Tanrı Dedi ki: ''''Sen, Daima Geri Almayı Bildin Sevdiklerini... Sadece Öldürmek İçin!'''' Bu yüzden lütfen gelme.

Sadece bil ki; her nerede, ne halt ediyorsan gitmekle bitmiyor aşk. Yanlış anlama beni. Ağlamaklı Cümleler Kurmuyorum! Sadece Sözlerime Toz Kaçtı...

Hiç yorum yok: