İlk göz ağrın çok uzaklarda şimdi… Küçükken anneni mi seviyorsun babanı mı sorularına hep anneannemi seviyorum derdim hatırlar mısın? Eski GOP’taki evimizde ne kadar güzel anılarımız vardı… Birlikte taze naneleri yıkar ayıklar kurutmak için sererdik… Sabah kalkar kalkmaz yanına koşardım, kapıyı tekmeleyişimden anlardın geldiğimi, daha sabahın çok erken vakitleri olmasına rağmen neskafeli sütümü hazırlamış olurdun…İçim ısınırdı…Hep pamuk elini tutarak uyumak isterdim…Sanki elini tutmasam kötü canavarlar beni senden kaçıracaklardı…
Bana börekler açardın. Okuldan gelince hemen yerdim…Şimdi yanında olsam da yine yapsan anneanne…Yine de bilirim her şeye rağmen orada olabilsem ,canım şunu istedi desem, hemen pıtır pıtır mutfağa gider yaparsın…İçin durmaz biliyorum .Bir keresinde canım mantı istemişti o zaman daha küçüktüm…Okuldan bir gelmiştim ki elin kesilmiş. Meğer torununa mantı yapacağım diye elini kesmişsin hamuru keserken… Ne kadar üzülmüştüm…Benim yüzümden elin kesilmişti…Şimdi burada akşama kadar düşünsem ne kadar çok anımız gelir aklıma yazmakla bitiremem…Kolyelerini kaçırır, aynanın karşısında evcilik oynar, yatakta takla atardım, salonun anahtarını kaçırıp gizlice salona girer koltukların arkasına saklanırdım ama yine de bana hiç kızmazdın…Dedemle gezdiğin şehirleri anlatırdın…Ne kadar özenirdim keşke sizinle olsaydım o zamanlar derdim…
Hayat ne kadar değişik… Nerelere savurdu bizi. Daha kim bilir neler anlatacaktın hayata dair, bu minicik yüreğe. Ve deniz değildi gözlerin, gökyüzüydü uçtuğum, anneanne. Gözlerin ki,yeşili utandıran. Gözlerin ki özgürlüğüme kanat takan… Kanatlarım kırıldı buralarda anneanne. Sıcaklığında kaybolduğum , şefkatinle kedi gibi olduğum, buğulanan gözlerime; yumuşacık bir tebessümdün sen orada bana sen… Koca yürekli, asil sevdam…
Düşündükçe o kadar çok şey hatırlıyorum ki hepsini yazmak istiyorum… Ne kadar çok korkardım küçükken seni kaybetmekten…Hala da korkuyorum ya… İnşallah Allah daha ömür verirde söylediğin gibi ben evimizden gelin çıkarken davul zurna çaldırırsın… Eğer ki Allah kısmet etmezse o gün yokluğunu hissedeceğim tek kişi sen olacaksın anneanne…
Herkes ayrılığı yaşıyor... Ama pişmanlıklarla, ama kavuşma arzusuyla. Ben karşına dimdik çıkmaya çalışıyorum anneanne. Bilmiyorsun anneannem, aşıktım ben sana. Bu yüzden de bu özlemime, ağlayışıma sakın kızma …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder