“Bir yolu var Atam,
Sevgimi, hasretimi…
Anlatmanın bir yolu var..”
Aramızdan ayrıldın ve gittin…
Sen gideli çok şey değişti Atam…
Renkler değişti, insanlar değişti, hayatlar değişti..
Biz yine mahcup, biz yine biçare..
Senin nutkunu unutup naralarla süslüyoruz sahiplenişlerimizi,
Sessiz çığlıklarla dolu hayatlara dönüşümüze şahit ediyoruz seni..
Lafla peynir gemisi yürümez biliriz
Biliriz, biliriz de öyle bir görmezden geliriz ki…
Sana karşı başlatılan hayat savaşları yakarda yüreğimizi,
Sana karşı inşa edilen duvarları görünce sineriz..
Biz konuşuruz,
Biz söyleriz,
Biz ağlarız…
Biz korkarız..,
Biz bunları yaparız da, seyirci koltuklarından kalkamayız bir türlü..
Ayaklarımız tutmaz sahneye çıkmak için..
Senin sunduğun geleceğin aydınlığı başımız döndürmüştür bir kere..
Hep orda kalacak sanırız,
Hep bizimle…
Birileri yok etmeye çalışırken kurduğun Cumhuriyeti ,
Biz 10 Kasımları bekleriz tek yürek olmak için…
İşte bir 10 Kasım daha...
Yürekler buruk, yürekler yorgun..
Bak saygı duyduk, durduk, dolduk…
Sözler verdi yine deli gönül uğruna…
Birileri kıyamadığımız eserlerine ölüm fermanını yazarken
Biz sana şiirler yazacağız, antlar içeceğiz, marşlar söyleyeceğiz..
Tıpkı bugün gibi…
Tıpkı dün gibi..
Affet Atam Affet….
Varlığımızı varlığına armağan ederken, yokluğunda varlığına hasret bırakışının 73.yılında
Rahat uyuyamazsın bilirim yerinde
İçini sızlatır arkanda kalanlar
sadece yüreklerde yaşattığımız o yüce ruhuna selam olsun Atam..
Şad olsun tüm kıymetin….
Peray ÖZDİL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder