9 Nisan 2012 Pazartesi

Kader diyemezsin...

Çok zordur...

Kolay kolay dahil etmezken kimseleri hayatına,
Duvarın öteki tarafına geçen, dost kelimesinin bile yanında hafif kaldığı, sadece kendi varlığıyla başlıbaşına bir kavram yaratmış kişiyi kaybetmek...
Daha zoru artık hayatında yer almayacagını kabullenmektir...
Sanki hiç olmamışcasına, hiçbir şey paylaşmamışcasına...
Yoktur artık,
Gitmiştir ya da belki de zorlanmıştır gitmeye..
Neden soruları asılı kalır havada,
İmkanı yoktur geçen zamanı geri almanın, anlamsız yaşanmışlıkları silip atmanın...
Yüzyüze gelip de gözler yere indirileceğine anlamsız boşluklara, eskiyle anımsanmalıdır artık sadece Son kez bakılır, üçe kadar sayılır, aynı anda dönülüp farklı yollara yürünmeye başlanır...

Hiç yorum yok: