Geçen hafta zorlu bir haftaydı benim için. Biraz darmaduman ettim kendimi.Yine kendime yine kendime...
Aklımda bir çok şey var..Zaman geçtikçe kasıp kavuruyor ortalığı,içimi,ruhumu....Ne zor şey diyorum özlemek ve ne zor zamanın sahibi olamamak...Her şeye sahip oluyor da insan bir zamanla başa çıkamıyor işte..Kendimi kandırmayı çok severim ben, kendimi oyalamayı, kendimden kaçmayı...Bazen bu oyunu oynayamıyorum ama...Ne yapayım herkes gibi bir parçam oyunbozan...Bir parçam hep eksik...
Yapmak istediğim çok şey var...
Yarım kalan çok şey var benim için...
Zamanda kalan pişmanlıklarım bu aralar uyutmuyor beni...
Ne istediğimi hep bildiğim insanlar ve ne beklediğimi anlayamadıklarım...Geçen sene bu zamanları düşünüyorum da, koca bir yıl geçmiş...Nelerle dolu hemde...Ama bir şey var ki benim için, ama biri var ki benim için...Yılların coşkusunu vakur bir atalete itiyor.Tembelleşiyor ruhum...Uzaklaşıyor herkesten..
Geçen hafta bir dilek tuttum,aslında bir dua gibiydi benimkisi.
Hiç olmayacak bir şey diledim,umdum..
Hiç olmayacak bir şey için yerle yeksan etti gözyaşlarım...
Bugün ise asla olamaz dediğim şey oldu...
Bense sessizce gidişini izledim..
Elim kalkmadı,sesim kalkmadı...
Acı içinde suskun kaldım..
Konuşamadım işte,söyleyemedim...Yapamadım...Hırçınlaştım, İsyan ettim ama olmadı...Yine sustu çığlıklar...Şimdiyse bir hiçlik var önümde.Pişmanlıkla yoğrulmuş...
Nefes alamadığımı hissediyorum,bir fotoğraf,bir yazıda yokolup gidiyor işte bütün hayaller...
Dur demek istiyorum,kal demek istiyorum...
Yitip gidiyor gözyaşlarıyla uğurlanan ...
Yitip gidiyor aşka anlam katan....
Hoşgeldine sevdalıyken ruhum,
Bir hoşçakal bile diyemiyorum...
Peray Özdil 30.07.2012
