Kalbim kırıldı...
Kızgındın,kırgındın...
Canın acıyordu. Benimde acıyordu.
Senin canın acırdı da, benimki durur muydu...
Seninkinden bir az, bir fazla ne fark ederdi ki.
Acıyordu.
Yüreğini avuçlarımın içine aldım.
Kanıyordu.
Kendi yüreğimi bastirip o yaranın üstüne.
Acımasın diye uğraştım.
Acımamalıydı.
Sen içinden ağladın.
Ben hıçkıra hıçkıra..
Hissediyordum seni, en kötü anımda bile.
Her içimi acı kapladığında. "Güçlü ol" diye fısıldıyordum..
Sen bunu hiç bilmedin, belki hiç hissetmedin.
Anla.
Senin adına "Her şey" dedim, nedir bilir misin anlamı. Bilir misin?
"Herşey" için her şeyden vazgeçmek !
Giderdim ya ben,
Giderim de hala.
Yeter ki sen üzülme...
Ve her şey
Kırgınım sana. Kırıldım. Acıdı canım.
Kalbim kırıldı.Sen duymadin o kırılmayı, duyurmadım sana..
Üzülme diye.
Bırak arkamı döneyim,
Kırılan kalbimi onarırken,
Bakma bana.
İstemeden açtığın o yarayı görme. İstemiyorum.
Anla.
Gözlerine bakmamı isteme.
İsteme akan gözyaşlarımı, görmeni istemiyorum.
Ben zaten ağlıyorum.
Ve sakın!
Sakın!Dokunma kalbime.
