Hani insan en sevdiği şeyleri paylaşmak istemez ya kimseciklerle...
Öyleydi işte...
Paylaşılamayan "O"...
Farkındalıkla yoğrulmuş bir ömre karşılık örselenmiş bir masumiyet...
Baktığım her yerde yanaştığım bir huzur gemisiydi..
İnanası gelmiyor bazen insanın.
Şimdilerde bomboş bakıyorum dünyaya,
Bomboş kaldı içim...
Boşluklar daha derinleşti,
Hayat daha acımasız...
Her şey aynı aslına bakarsan,
Deniz aynı,güneş aynı,insanlar aynı...
Senin yokluğunda her şey aynı...
Bir tek ben,
Ben eksik kaldım...
Şimdi sorsalar ne kaldı senden geriye diye;
Ben kaldım derim,
Bir başına koskoca bir ben....
Sende kalan bana iyi bak,
Ben arta kalanlarla ilgilenirim....
Peray Özdil 12.07.2012
